Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揥 ΑΘΗΜΑΤΩΝ Ε ΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ υψηλή δόση σισπλατίνης στο κακόηθες μεσοθηλίωμα υπεζωκότα από AST Φύτευση, JHM Schellens, SH Goey, MEL van der Burg, M. de Boer-Dennert, Γ Stoter και J. Verweij – Ann Oncol ( 1994) 5 (4): 373-374. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Ιστορικό: Η σισπλατίνη σε συμβατικές δόσεις έχει περιθωριακή δραστηριότητα στο μεσοθηλίωμα. Μία σχέση δόσης-απόκρισης για σισπλατίνη έχει προταθεί σε άλλους τύπους όγκων. Σε μια μελέτη φάσης Ι σε εβδομαδιαία χορήγηση σισπλατίνης, 3 από 5 ασθενείς με μεσοθηλίωμα απάντησε. Ως εκ τούτου, μια μελέτη φάσης ΙΙ με εβδομαδιαία σισπλατίνη ξεκίνησε με τη συνιστώμενη δόση των 80 mg /m2 /εβδομάδα για έξι εβδομάδες. Ασθενείς και μέθοδοι: Δεκατέσσερις ασθενείς με σταδίου μεσοθηλίωμα II, με μετρήσιμες αλλοιώσεις, υποβλήθηκαν σε θεραπεία με σισπλατίνη σε μία δόση των 80 mg /m2 την εβδομάδα για έξι εβδομάδες. Η σισπλατίνη χορηγήθηκε σε 3% NaCl και σε συνδυασμό με ονδανσετρόνη ως αντιεμετικά. Αποτελέσματα: Πέντε ασθενείς είχαν μερική ανταπόκριση (ποσοστό ανταπόκρισης 36%? 95% διάστημα εμπιστοσύνης 12% 5%;) που διαρκεί 2; μήνες. Επτά ασθενείς είχαν σταθερή νόσο. Ωτοτοξικότητα, βαθμού 2 σε 3 ασθενείς και βαθμού 3 σε 2, ήταν η πιο ενοχλητική παρενέργεια. Συμπεράσματα: Η σισπλατίνη χορηγείται σε υψηλότερη ένταση της δόσης σε σχέση με τα συμβατικά χρονοδιαγράμματα είναι ενεργή σε μεσοθηλίωμα. Η διάρκεια απόκρισης είναι σύντομη, ωστόσο, πιθανώς λόγω της έλλειψης αποτελεσματικής θεραπείας συντήρησης. Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揟 η έννοια της μεσοθηλίωμα in situ: επιπτώσεις για τη διάγνωση και histogenesis.?By Whitaker D, Henderson DW, Shilkin KB. – Semin Diagn Pathol. 1992 Μάιος? 9 (2): 151-61. Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής, Sir Charles Γκάιρντνερ Νοσοκομείο, Περθ, Αυστραλία. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Η έννοια του μεσοθηλιώματος in situ διερευνάται από λεπτομερή εξέταση των επτά ασθενείς, στη συνέχεια αποδειχθεί ότι έχουν υπεζωκότα κακόηθες μεσοθηλίωμα, ο οποίος είχε αρχικά καμία απόδειξη του ακαθάριστου όγκου και για τους οποίους η βιοψία υλικό ήταν διαθέσιμο σε αυτό το πρώιμο παρουσίαση. Ο ιστός αξιολογήθηκε με μικροσκοπία ρουτίνας, την τεχνική ανοσοϋπεροξειδάσης για το αντιγόνο επιθηλιακής μεμβράνης και χρώση αργύρου για πυρηνισκικό περιοχές οργανωτή. Tiny αλλοιώσεις του υπεζωκότα που συγχωνεύτηκε με ή ήταν δίπλα στο μικροσκόπιο επίπεδη μονοστοιβαδικά ή διπλωμένα mesothelium με παρατηρήθηκαν κυτταρολογική ατυπία. Τα άτυπα κύτταρα αντέδρασαν θετικά στο αντιγόνο επιθηλιακής μεμβράνης, και οι πυρηνισκικός μετράει περιοχή διοργανωτής ήταν αυξημένα. Οι παρατηρήσεις αυτές θεωρείται ότι υποστηρίζουν την πιθανότητα της παρουσίας του μεσοθηλιώματος in situ. Τα ευρήματα αυτά συζητούνται υπό το πρίσμα της προτεινόμενης έννοιας του μεσοθηλιώματος in situ, ιστογένεση της, καθώς και πιθανές κλινικές relevance.?br του /> Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揚 Hase εγώ Μελέτη ενδοπεριτοναϊκή ανασυνδυασμένης ανθρώπινης ιντερλευκίνης 12 σε ασθενείς με Μ 黮Λεριακή Καρκίνωμα, του γαστρεντερικού συστήματος Πρωτοβάθμιας Κακοήθειες και μεσοθηλιώματος; από τον Renato Lenzi, Michael Rosenblum, Claire Verschraegen, Andrzej Π Kudelka, John J. Kavanagh, Marshall Ε Hicks, ο Eric A. Lang, Michael A. Nash, Lawrence B. Levy, Michael E. Γκαρσία, ο Chris Δ Platsoucas, James L. Abbruzzese και Ralph S. Freedman – Clinical Cancer Research Δεκέμβριος 2002 8? 3686. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揚 ΚΟΠΟΣ: Ο σκοπός είναι να προσδιοριστεί η τοξικότητα που περιορίζει τη δόση, η φαρμακοκινητική, τη φαρμακοδυναμική και Ανοσοβιολογία μετά από ε.π. ενέσεις της ανασυνδυασμένης ανθρώπινης IL-12 (rhIL-12). Πειραματική Μελέτη: rhIL-12 χορηγήθηκε σε 29 ασθενείς είχαν λάβει προηγουμένως θεραπεία με περιτοναϊκή καρκινωμάτωση από Μ 黮 Λεριακή καρκινώματα, καρκινώματα του γαστρεντερικού σωλήνα και περιτοναϊκή μεσοθηλίωμα σε μια δοκιμή φάσης Ι. rhIL-12 δόσεις αυξήθηκε από 3 σε 600 ng /kg. Τρεις ή περισσότερους ασθενείς σε κάθε επίπεδο έλαβαν εβδομαδιαίως ε.π. ενέσεις rhIL-12. Αποτελέσματα: Δόση-περιοριστική τοξικότητα (αυξημένα τρανσαμινάση) συνέβη σε 2 από τους 4 ασθενείς στη δόση 600 ng /kg. Πιο συχνές τοξικότητες περιλαμβάνονται πυρετό, κόπωση, κοιλιακό άλγος, ναυτία, και λοιμώξεις που σχετίζονται με καθετήρα. Δέκα ασθενείς έλαβαν 300 ng /kg με αποδεκτή συχνότητα και τη σοβαρότητα των παρενεργειών. Δύο ασθενείς (ένα με καρκίνο των ωοθηκών και ένα με μεσοθηλίωμα) δεν είχε υπόλοιπο της νόσου σε λαπαροσκόπηση. Οκτώ ασθενείς είχαν σταθερή νόσο και 19 προοδευτική ασθένεια. Σε 300 ng /kg ε.π., IL-12 καθαρίστηκε από υγρό περιτοναϊκής με διφασικό τρόπο με χρόνο ημίσειας ζωής 18,7 h ένα τερματικό φάσης? περιτοναϊκό υγρό επίπεδα της IL-12 5 λεπτά μετά i.p. ένεση ήταν 100; 00 pg /ml, και τα επίπεδα στον ορό επιτυγχάνονται -10 pg /ml μεταξύ 24 και 36 ώρες. IL-1-α, IL-2, IL-10, παράγοντα νέκρωσης όγκου α, και ΙΡΝ-γ προσδιορίστηκαν σε ορό και περιτοναϊκό υγρό. IFN-γ, IL-10, και παράγοντα νέκρωσης όγκου α ανιχνεύθηκαν συχνότερα. Ανοσοβιολογικά επιδράσεις περιλαμβάνονται περιτοναϊκή απόπτωση των καρκινικών κυττάρων, μειωμένη έκφραση των κυττάρων του όγκου του βασικού αυξητικού παράγοντα ινοβλαστών και αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα, αυξημένη ΙΡΝ-γ και ΙΡΝ-επαγώγιμη πρωτεΐνη 10 αντιγράφων σε κύτταρα περιτοναϊκού εκκρίματος, και αυξημένες αναλογίες του περιτοναϊκού CD3 + σε σχέση με CD14 + κύτταρα. Συμπεράσματα: rhIL-12 στα 300 ng /kg από εβδομαδιαίες ε.π. ένεση είναι βιολογικά ενεργά και επαρκώς ανεκτή για τις μελέτες Φάσης ΙΙ.; /p>