Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揈 xPression και Δραστηριότητα της ουροκινάσης και του υποδοχέα της στα ενδοθηλιακά και πνευμονική επιθηλιακά κύτταρα εκτίθενται σε αμίαντο από τον Aaron Barchowsky, Robert R. Roussel, Ronald J. Krieser, Brooke Τ Mossman και Μελίντα Δ Τρέντγουελ – Τοξικολογία και Εφαρμοσμένη Φαρμακολογία – τόμος 152, Τεύχος 2, Οκτώβριος 1998, σελίδες 388-396. Εδώ είναι ένα απόσπασμα:… 揂 bstract – Ένα επίμηκες φαινότυπο των ενδοθηλιακών κυττάρων, η οποία κατέδειξε αυξημένη ICAM-1 εξαρτώμενη προσκόλληση των ουδετερόφιλων, προκλήθηκε όταν αυτά τα κύτταρα εκτέθηκαν σε μη κυτταροτοξικό συγκεντρώσεις αμιάντου (Treadwellet al, Toxicol ΑρρΙ Pharmacol.139, 62; 0, 1996). Η παρούσα μελέτη εξέτασε μηχανισμοί που διέπουν αυτήν την φαινοτυπική αλλαγή από τη διερεύνηση των επιδράσεων του αμιάντου στην ενεργοποίηση του παράγοντα μεταγραφής και της έκφρασης του ενεργοποιητή πλασμινογόνου τύπου ουροκινάσης (υΡΑ) και τον υποδοχέα uPAR.In situzymography του χρησιμοποιήθηκε για να συγκριθούν τα αποτελέσματα αυτών των ινών επί της δραστικότητας υΡΑ. Οι καλλιέργειες επωάστηκαν με χρυσότιλου ή κροκιδόλιθος αμίαντος, αλλά όχι πυρίμαχων κεραμικών ινών 1 (RCF-1), επιδεικνύουν εντοπισμένη διάσπαση του πλασμινογόνου, το οποίο αναστέλλεται από αμιλορίδη. Η ανοσοκυτταροχημεία έδειξαν ότι χρυσοτίλη διεγείρεται δραστικότητα υΡΑ συνδέθηκε με μια εξαρτώμενη από το χρόνο αύξηση των επιπέδων της πρωτεΐνης υΡΑΚ. ανάλυση RT 朠 CR χρησιμοποιήθηκε για να διερευνηθεί μοριακούς μηχανισμούς για αυτές τις αυξήσεις. Χρυσότιλου, αλλά όχι RCF-1, αυξήθηκε ενδοθηλιακών κυττάρων υΡΑ μήνυμα, σε σχέση με τις αλλαγές στην mRNA β-ακτίνης. Αυτή η απόκριση στον αμίαντο δεν περιορίστηκε σε ενδοθηλιακά κύτταρα, καθώς τα επίπεδα τόσο υΡΑ και uPAR mRNA αυξάνουν σε κύτταρα ανθρώπινα βρογχικά επιθηλιακά BEAS-2Β που εκτίθενται σε ίνες χρυσοτίλη. Τέλος, και οι δύο τύποι αμιάντου, αλλά όχι RCF-1, αυξήθηκε η πυρηνική επίπεδα πυρηνικού παράγοντα κΒ-(NF-κΒ), ένας μεταγραφικός παράγοντας κοινός σε αυξημένη έκφραση του ICAM-1 και υΡΑ. Αυτά τα δεδομένα αποδεικνύουν ότι ο αμίαντος που προκαλείται ίνα-ειδική ενεργοποίηση των επιθηλιακών κυττάρων του ενδοθηλίου και πνευμονική, με αποτέλεσμα φαινοτύπους ικανό να διευκολύνει remodeling.?br ιστού /> Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揟 ransfection ενός γονιδίου υπεροξειδιομαγγανίου δισμουτάσης που περιέχουν σε χάμστερ τραχείας επιθηλιακά κύτταρα βελτιώνει τον αμίαντο κυτταροτοξικότητα από Brooke Τ Mossman, Piyawan Surinrut, Bradford Τ Brinton, Joanne Π Marsh, Nicholas H. Heintz, Barbara Lindau-Shepard και Jacquelin Β Shaffer – Free Radical Biology and Medicine – τόμος 21, τεύχος 2, 1996, σελίδες 125-131. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Για να καθοριστεί εάν η υπερέκφραση του μαγγανίου που περιέχει SOD (MnSOD) μεταβάλλει την ευαισθησία των κυττάρων στον αμίαντο, μια κασέτα έκφρασης που περιέχει ποντικού MnSOD cDNA συνεπιμολύνθηκε με pSV2neo, ένα πλασμίδιο που προσδίδει αντίσταση στο αντιβιοτικό G418, σε ένα διπλοειδή κυτταρική σειρά των κυττάρων της τραχείας χάμστερ επιθηλιακά (HTE). Πισίνες από G418 ανθεκτικά μορφομετατροπείς χαρακτηρίζονται από Southern και Northern blot αναλύσεις και δοκιμασίες δραστικότητας ενζύμου. Παρά το γεγονός ότι οι αυξήσεις στη γονιδιακή αντίγραφα MnSOD σε μεμονωμένες ομάδες κύτταρο κυμάνθηκε από περίπου 7 έως 86 φορές σε σύγκριση με κύτταρα επιμολυσμένα μόνο με pSV2neo, επίπεδα σταθερής κατάστασης του mRNA MnSOD αυξήθηκαν μόνο κατά 1,4 έως 2,3 φορές. Παρά μέτριες αυξήσεις σε MnSOD mRNA, σημαντικές αυξήσεις στη δραστηριότητα του ενζύμου MnSOD παρατηρήθηκαν σε ομάδες των G418-ανθεκτικών κυττάρων. MnSOD-επιμολυσμένες κυτταρικές γραμμές ήταν πιο ανθεκτικά στην κυτταροτοξική επίδραση του κροκιδόλιθου αμίαντο χρησιμοποιώντας δοκιμασία ευαίσθητη αποτελεσματικότητα σχηματισμού αποικίας (CFE). Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η MnSOD έχει άμεσο ρόλο στην κυτταρική άμυνα εναντίον του αμιάντου που προκαλείται κυτταροτοξικότητα, ένα οξειδωτικό που εξαρτώνται process.?br /> Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揂 μελέτη της βραχυπρόθεσμης διατήρηση και την εκκαθάριση των εισπνεόμενων αμιάντου από αρουραίους, χρησιμοποιώντας UICC πρότυπο αναφοράς samples.?By Middleton AP, Μπέκετ ST, Davis JM. – Εισπνεόμενα μέρος. 1975 Σεπτέμβριος? 4 Pt 1: 247-58. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – έχουν αρουραίοι έχουν δόση για μια περίοδο 6 εβδομάδων με U.I.C.C. τυποποιημένα δείγματα αναφοράς αμοσίτη, κροκιδόλιθο και χρυσοτίλη Α, το καθένα σε τρεις συγκεντρώσεις: 1,5 και 10 mg /m3. κατά μάζα συγκεντρώσεις στους θαλάμους έκθεσης παρακολουθούνται καθημερινά. Επειδή το M.R.E. σταθμική δειγματολήπτη βρέθηκε να undersample ορισμένες από αυτές τις σκόνες σε υψηλές συγκεντρώσεις, αναπτύχθηκε ένα δειγματολήπτη με μία κατακόρυφη εκπλυντή. Ελήφθησαν επίσης δεδομένα σχετικά με άλλες φυσικές παραμέτρους των νεφών σκόνης και βρέθηκε ότι ο αριθμός ινών (μεγαλύτερο από 5 μικρά σε μήκος) vs. συσχέτιση μάζα ποικίλει σημαντικά μεταξύ των ποικιλιών αμίαντο. Μετά ξεσκόνισμα, οι αρουραίοι θυσιάστηκαν σε πέντε παρτίδες για μία περίοδο 4 μηνών. Οι πνεύμονες μερικών ζώων διατηρήθηκαν για παθολογική εξέταση. Αυτό δεν αποκάλυψε καμία ίνωση αν και μεγάλο αριθμό ινών ήταν ορατά, ως επί το πλείστον μέσα σε κυψελιδικά μακροφάγα. Τα υπόλοιπα πνεύμονες αναλύθηκαν για περιεκτικότητα σε αμίαντο τους με μία μέθοδο που βασίζεται σε υπέρυθρη φασματομετρία. Τα δεδομένα κάθαρση επιβεβαιώνουν προηγούμενες δημοσιευμένες αναφορές ότι για τους αρουραίους χορηγήθηκε σε παρόμοιες συγκεντρώσεις μάζας του χρυσοτίλη και Αμφίβολοι, εκείνοι δόση με χρυσοτίλη διατηρούν σημαντικά λιγότερη σκόνη στους πνεύμονές τους. Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι η διατήρηση και η εκκαθάριση των αμφιβόλου αμίαντο μπορεί να σχετίζεται με τη δόση. Μερικά μαθηματική επεξεργασία των δεδομένων κάθαρσης υπήρξε undertaken.?br /> Όλοι μας οφείλουμε ευγνωμοσύνη για αυτά τα ωραία τους ερευνητές. Αν βρεθεί κάποιο από αυτά τα αποσπάσματα ενδιαφέρον, παρακαλούμε να διαβάσετε στο σύνολό τους.