Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο ότι ο εθισμός είναι μια κατάσταση που απαιτεί ιατρική φροντίδα. Ωστόσο, είναι μόνο σχετικά πρόσφατα ότι ο εθισμός έχει υποστεί επεξεργασία με το ιατρικό επάγγελμα καθόλου. Εκατό χρόνια πριν, ο εθισμός δεν ήταν ένας όρος που πολλοί άνθρωποι θα έχουν αναγνωρίσει και, ακόμη και αν είχαν αναγνωρίσει, δεν θα δεν θα είχαν αυτό θεωρείται ότι απαιτούν ιατρική φροντίδα. Πράγματι, δεν ήταν μέχρι τη δεκαετία του 1950 ότι τα μεγάλα ιατρικά όργανα στις ΗΠΑ αποφάσισε να κάνει τη θεραπεία του εθισμού ευρέως διαθέσιμο και ακόμη και αργότερα, στη δεκαετία του 1960, πριν οι ψυχίατροι άρχισαν να το αντιμετωπίσουν. Πριν από αυτή τη φορά, ο εθισμός θεωρήθηκε ποινικής δικαιοσύνης ή ηθικό πρόβλημα, η απάντηση είναι τιμωρία ή κηρύγματα. Ανάκαμψη από τα προβλήματα εθισμού σε εκείνους τους χρόνους έτειναν να κάτι που οι άνθρωποι επιτυγχάνεται με τον εαυτό τους ή με τη βοήθεια των φίλων και των σχέσεων, οι γιατροί ήταν σπάνια, αν η γνώμη ποτέ. Επί του παρόντος, ενώ η αναγνώριση του εθισμού ως ένα ιατρικό πρόβλημα έχει αποφέρει οφέλη, για παράδειγμα, τη θεραπεία και όχι τιμωρία, πολλοί πιστεύουν ότι η ζυγαριά έγειρε πολύ μακριά με κάθε επικίνδυνη συμπεριφορά τώρα θεωρείται ως εθισμό και απαιτεί ιατρική φροντίδα. Πράγματι, πολλά ρωτήσω αν είμαστε medicalising ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν πιο σωστά με άλλους τρόπους; Σίγουρα πολλοί συμπεριλαμβανομένων καλά σεβαστή ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό είναι ακριβώς το case.In τη δεκαετία του 1970 και του ’80 ένα ζευγάρι των ερευνητών που πραγματοποιούνται κάποιες ενδιαφέρουσες μελέτες. Βρήκαν ότι ορισμένοι άνθρωποι που ανακτώνται από τα προβλήματα εθισμού, αλκοόλ και εξάρτηση από την ηρωίνη, χωρίς ποτέ να τη θεραπεία, ιατρική ή με άλλο τρόπο. Εκείνη την εποχή, το ιατρικό επάγγελμα αναγνώρισε ότι αυτό ήταν μια πιθανότητα, αλλά θεωρούσαν επίσης ότι ήταν εξαιρετικά σπάνιο. Έρευνα κατά την τελευταία δεκαετία έχει διαλυθεί ο μύθος συνέπεια διαπίστωσε ότι μεταξύ 70 και 85% των ανθρώπων που ανακάμψει από τα προβλήματα εθισμού το πράξουν χωρίς τη βοήθεια της θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της ΑΑ και ΝΑ. Άλλες έρευνες έδειξαν ότι ακόμη και για τους ανθρώπους που έχουν όντως πάει στη θεραπεία, όταν τους ζητείται να αναφέρουμε τις πιο σημαντικές επιρροές στην αποκατάστασή τους, είναι σπάνιο για αυτούς στη λίστα treatment.So ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της έρευνας σημαίνει αυτό ότι εμείς θα πρέπει να κλείσει θεραπεία που χρειαζόμαστε πλέον; Όχι βέβαια όχι, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που χρειάζονται θεραπεία. Αυτό που σημαίνει είναι ότι η ιατρική θεραπεία δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως η πρώτη και μοναδική επιλογή για προβλήματα εθισμού. Μερικοί σχολιαστές προτείνουν ότι θα πρέπει να εξετάσουμε αυτό που αποκαλούν ενισχυθεί φροντίδα, βασικά ότι ενδονοσοκομειακή θεραπεία θα είναι η τελική επιλογή, δεν είναι η πρώτη και ότι οι λιγότερο εντατική επιλογές θα προσπαθήσει first.For παράδειγμα, αν κάποιος ήταν να πάει το γιατρό τους με ένα πρόβλημα με το ποτό, πρώτη αντίδραση του γιατρού δεν θα πρέπει να είναι ότι εδώ ήταν κάποιος που πρέπει να είναι σε θεραπεία, πηγαίνετε στο ΑΑ και να είναι εγκρατής για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αντ ‘αυτού ο γιατρός θα πρέπει να εξετάζει διάφορα άλλα μέτρα που είναι πολύ λιγότερο εντατική και ή ακραία. Όχι ο καθένας με ένα πρόβλημα με το ποτό είναι αλκοολικός, και όχι ο καθένας με ένα πρόβλημα κατανάλωσης πρέπει να απέχουν από το αλκοόλ για πάντα. Πολλά προβλήματα με το αλκοόλ είναι παροδικές, δηλαδή μπορεί να είναι η συμπεριφορά των νέων, η οποία εξαφανίζεται αργότερα, όταν το άτομο βρίσκεται αντιμέτωπο με το γάμο και την ευθύνη. Άλλες 憄 ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ; είναι οι αντιδράσεις για τις συνθήκες της ζωής, π.χ. πένθος ή απώλεια θέσεων εργασίας. Όταν πάλι εξετάσουμε την έρευνα διαπιστώνουμε είναι ότι οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να παρακολουθήσουν οι γιατροί ή οι οργανισμοί της θεραπείας με πρόβλημα αλκοολισμού. Ο λόγος που δίνουν είναι ότι θα είναι επώνυμα αλκοολικό, έχουν την ντροπή και το στίγμα του να είσαι αλκοολικός και ποτέ δεν είναι σε θέση να πίνουν και πάλι στη ζωή. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους λόγους, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν παρακολουθούν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων με το αλκοόλ μέχρι να είναι απελπισμένοι ή έπεσαν bottom.There είναι δύο μάλλον ανησυχητικές παρενέργειες από τη θεραπεία προβλήματα με το αλκοόλ με τον τρόπο που περιγράφεται παραπάνω. Το πρώτο από αυτά είναι ότι επειδή οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να πάνε στη θεραπεία εξαιτίας του στίγματος, κλπ αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι καθυστέρηση αντιμετώπιση προβλήματος αλκοόλ τους μέχρι να είναι τόσο σοβαρή που δεν έχουν άλλη επιλογή ή έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο. Ίσως με λιγότερο ιατρού πράξης άνθρωποι σύστημα θα αναζητήσει ίσως θεραπείας νωρίτερα και λιγότερες βλάβες ως συνέπεια. Ωστόσο, η δεύτερη παρενέργεια είναι ίσως ακόμη πιο ανησυχητική. Επειδή αυτή η στάση για τον εθισμό προβλήματα, εκτρέφει την εξάρτηση από το γιατρό ή ιατρικό σύστημα για μια λύση για την εξάρτησή τους από ουσίες ή άλλες συμπεριφορές. Παρόμοια πράγματα έχουν γραφτεί για 12 ομάδες βήμα, ώστε οι άνθρωποι να εξαρτώνται από την ομάδα ή την οργάνωση. Έτσι έχουν μεταφέρει την εξάρτηση από το ένα πράγμα που πρέπει να another.If πρόκειται να μειώσει τη συχνότητα και τις επιπτώσεις του εθισμού στη συνέχεια, αντί να έχουν ένα σύστημα που αντικαθιστά μια εξάρτηση για ένα άλλο, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι ένα σύστημα που επιτρέπει στους ανθρώπους να είναι ελεύθερη εξάρτησης, οποιουδήποτε είδους. Αυτό δεν είναι μια νέα ριζοσπαστική ιδέα, αν μη τι άλλο είναι ένα ταξίδι σε μια εποχή παρελθόν, όπου ασχοληθήκαμε με τα προβλήματα στην κοινότητα και όχι ό, τι αναμενόταν το γιατρό για να τα θεραπεύσει. Ωστόσο, για να γίνει αυτό, πρέπει να έχουμε ένα σύστημα που διδάσκει τις δεξιότητες τους ανθρώπους της ζωής. Για παράδειγμα, πώς να λύσουν τα προβλήματά τους, πώς να θέτουν στόχους για το μέλλον και ίσως η πιο βασική δεξιότητα απ ‘όλα, πώς να επικοινωνούν μεταξύ τους. Ίσως αν οι άνθρωποι είχαν περισσότερες από αυτές τις δεξιότητες, θα είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν προβλήματα εθισμού στην πρώτη θέση. Αν το έκαναν να αναπτύξουν προβλήματα εθισμού, θα είναι λιγότερο πιθανό να είναι σοβαρή. Αν τα προβλήματα εθισμού ήταν σοβαρή, θα ήταν πιο πιθανό να βρεθεί μια λύση. Έτσι, ίσως η λύση έγκειται στην ενίσχυση των ατόμων με 憈 reat; ίδιοι αντί να δημιουργεί περισσότερους ειδικούς εθισμό.