Μια ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揟 που χρησιμοποιούν ιστολογικών και ανοσοϊστοχημικών δεικτών για τη διάκριση του υπεζωκότα κακόηθες μεσοθηλίωμα και in situ μεσοθηλιώματος από αντιδραστικά μεσοθηλιακά υπερπλασία και αντιδραστική ίνωση του υπεζωκότα από PM Cury, DN Butcher, Β Corrin, AG Nicholson; – The Journal of Pathology ; Τόμος 189, Τεύχος 2, σελίδες 251 57, τον Οκτώβριο του 1999. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Διακριτικά κακόηθες μεσοθηλίωμα από αντιδραστικά μεσοθηλιακά υπερπλασία και αντιδραστική ίνωση μπορεί να είναι ένα διαγνωστικό πρόβλημα σε μικρές υπεζωκότα βιοψίες, γίνεται πιο δύσκολη από την πρόσφατη αναγνώριση της μεσοθηλίωμα-in-situ. Αντισώματα σε επιθηλιακό αντιγόνο μεμβράνης (ΕΜΑ), p53 και bcl-2 έχουν όλα υποστηρίξει για τη διαφοροποίηση αντιδραστική από νεοπλασματικές καταστάσεις, αλλά οι εκθέσεις είναι ασυνεπής. Αυτά τα αντισώματα έχουν, συνεπώς, έχουν εφαρμοστεί σε 31 περιπτώσεις κακοήθους μεσοθηλιώματος, 34 περιπτώσεις αντιδραστικής υπεζωκότα ασθένεια (20 αντιδραστικά μεσοθηλιακά υπερπλασία και 14 αντιδραστική υπεζωκοτική ίνωση) και τέσσερις μικρές βιοψίες που είχαν αρχικά κωδικοποιηθεί ως ύποπτη, από τους ασθενείς που αργότερα αναπτύχθηκε ειλικρινής μεσοθηλίωμα. Τριάντα από τα 31 (97 τοις εκατό) περιπτώσεις μεσοθηλιώματος έδειξε θετική πυρηνική χρώση για την p53, με υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της θετικότητας σε επιθηλιοειδή από ό, τι στην sarcomatoid στοιχεία και 30/31 (97 τοις εκατό) έδειξαν διάχυτη χρώση γραμμική μεμβράνη για την ΕΜΑ, και πάλι περισσότερα έντονη στα επιθηλιοειδή στοιχεία. Αριθ μεσοθηλίωμα ήταν θετικό για bcl-2. Σε επτά περιπτώσεις που περιέχονται τόσο in situ και επεμβατικές μεσοθηλίωμα, η in situ στοιχεία έδειξαν παρόμοια πρότυπα χρώσης με τις επεμβατικές επιθηλιοειδή στοιχεία. Δεκατρία από τα 20 (65 τοις εκατό) περιπτώσεις αντιδραστικής mesothelial υπερπλασίας έδειξε περιστασιακές πυρηνική θετικότητα για p53 και 5/20 (25 τοις εκατό) περιπτώσεις έδειξε εστιακή χρώση αδύναμη μεμβράνη για EMA. Τρεις από τους 14 (21 τοις εκατό) περιπτώσεις αντιδραστικής υπεζωκοτική ίνωση έδειξε θετική πυρηνική χρώση για την p53 και 6/14 (43 τοις εκατό) περιπτώσεις έδειξαν χρώση εστιακό μεμβράνης με EMA. Δεν αντιδραστικά περιπτώσεις βάφτηκαν για bcl-2. Όλες οι τέσσερις ύποπτες περιπτώσεις έδειξαν διάχυτη γραμμική χρώση με EMA και τρεις έδειξαν εστιακή χρώση για p53. Συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ισχυρή διάχυτη γραμμική χρώση για EMA είναι ένας καλός δείκτης της κακοήθειας κατά τη διαφοροποίηση επιθηλιοειδής κακόηθες μεσοθηλίωμα και μεσοθηλίωμα-in-situ από αντιδραστικά μεσοθηλιακά υπερπλασία, αν και μπορεί να συμβεί ασθενή χρώση εστίασης σε συνθήκες αντίδρασης. Πυρηνική χρώση για ρ53 είναι επίσης ενδεικτικά της επιθηλιοειδή μεσοθηλίωμα, αλλά πρέπει να θεωρούνται ως όχι περισσότερο από ύποπτη. Τα αντισώματα που χρησιμοποιούνται στην παρούσα έρευνα είναι λιγότερο χρήσιμες στη διαφοροποίηση sarcomatoid μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα από αντιδραστικά fibrosis.?Another ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揈 ffusion κυτταρολογική εξέταση στη διάγνωση των κακοήθων επιθηλιοειδή και διφασική υπεζωκότα mesothelioma.?Arch ΡβίήοΙ Lab Med. 1990 Αύγουστος? 114 (8): 845-51 από Sherman ME, Mark EJ – James Ομήρου Wright Παθολογίας Laboratories, Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, Βοστώνη. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Εξετάσαμε τα κυτταρολογικά ευρήματα πλευρίτιδες από τους 36 ασθενείς στους οποίους μια διάχυτη επιθηλιοειδής ή διφασική κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα αναπτύχθηκε μεταξύ 1978 και 1988. Τα κακοήθη νεοπλάσματα διαγνώστηκαν σε 26 (72%) του 36 ασθενείς. Μια συγκεκριμένη διάγνωση του μεσοθηλιώματος έχει εκδοθεί ή ύποπτα σε 64% (23/36 ασθενείς). Μεσοθηλίωμα ευνοήθηκε πάνω από αδενοκαρκίνωμα στο 81% (29/36) των ασθενών με θετικά υγρών κυτταρολογικά ευρήματα. Εκτιμήθηκε η συμβολή του συλλογή κυτταρολογίας στην τελική διάγνωση και τη θεραπεία του ασθενούς. Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η κυτταρολογική διάγνωση συνέβαλε χρήσιμες πληροφορίες στους περισσότερους ασθενείς με κακοήθη επιθηλιοειδής και διφασικό υπεζωκότα mesotheliomas.?br /> Μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη που ονομάζεται, 揂 τυχαιοποιημένη μελέτη σε κακόηθες μεσοθηλίωμα (Μ) της πρώιμης (Ε) έναντι καθυστέρηση (D) χημειοθεραπεία σε συμπτωματική σταθερούς ασθενείς: η δίκη MED από MER O’Brien, D. Watkins, C. Ryan, Κ Priest, Γ Corbishley, Α Norton, S. Ashley, Ν Rowell και R. Sayer – Ann Oncol; (Φεβρουάριος 2006) 17 (2): 270-275. Εδώ είναι ένα απόσπασμα: 揂 bstract – Ιστορικό: Πριν δοκιμές φάσης ΙΙ έχουν αποδείξει την θεραπευτική δράση των κυτταροτοξική χημειοθεραπεία σε μεσοθηλίωμα. Επί του παρόντος υπάρχουν λίγες τυχαιοποιημένες στοιχείων για την αξιολόγηση του ρόλου της χημειοθεραπείας έναντι βέλτιστη υποστηρικτική φροντίδα (BSC) στην αντιμετώπιση των ασθενών με σταθερή συμπτώματα μετά από έλεγχο της κάθε πλευριτική συλλογή. Μια πολιτική παρατήρηση είναι συχνά εγκριθεί πάνω από την αρχική χρήση της χημειοθεραπείας. Σε αυτή την προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη που αξιολογεί τη χρήση της πρόωρης σχέση με την καθυστερημένη κυτταροτοξική θεραπεία. Η μελέτη άνοιξε το 1998 και έκλεισε εν όψει μιας ανταγωνιστικής εθνικής μελέτης (MSO 1) το 2003. Μέθοδοι: Επιλέξιμες ασθενείς είχαν κατάσταση απόδοσης ≤2, προσδόκιμο ζωής> 3 μήνες και είχαν σταθερή συμπτώματα για τουλάχιστον 4 εβδομάδες πριν από την τυχαιοποίηση . Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν άμεση χημειοθεραπεία ή την αρχική BSC με την προσθήκη της χημειοθεραπείας κατά το χρόνο της προόδου των συμπτωμάτων. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν την ίδια βάση την πλατίνα σχήμα χημειοθεραπείας, MVP [μιτομυκίνη C 8 mg /m2 κύκλους 1, 2, 4 και 6, βινβλαστίνη 6 mg /m2, το πολύ 10 mg, και σισπλατίνη 50 mg /m2 (ή η καρβοπλατίνη AUC 5) ], κάθε 3 εβδομάδες για έως και έξι κύκλους. Αποτελέσματα: Συνολικά 43 ασθενείς είχαν προσληφθεί, εκ των οποίων 21 τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα έγκαιρη θεραπεία και 22 στην ομάδα καθυστερημένης θεραπείας. Οι μέσες ηλικίες ήταν 59 έτη (εύρος 50 8;) και 67 ετών (εύρος 48 5;), αντίστοιχα (P = 0,1)? άλλες παραμέτρους βασικής γραμμής ήταν καλά συμφωνημένα μεταξύ των δύο ομάδων. Όλα τα 21 ασθενείς στην πρώιμη ομάδα έλαβαν χημειοθεραπεία έναντι 17 ασθενών στην ομάδα καθυστερημένης. Ο διάμεσος χρόνος για την συμπτωματική εξέλιξη της νόσου ήταν 25 εβδομάδες στις αρχές του ομίλου σε σύγκριση με 11 εβδομάδες για την καθυστερημένη ομάδα (P = 0.1). Η διάμεση επιβίωση ήταν 14 μήνες (1-ετής επιβίωση 66%) για την έγκαιρη ομάδα σε σύγκριση με 10 μήνες (επιβίωση 1 έτους 36%) για την καθυστερημένη ομάδα (P = 0.1). Η ποιότητα ζωής ήταν σε γενικές γραμμές διατηρείται καλύτερα για την έγκαιρη θεραπεία και τη χρήση των πόρων για την υγεία ήταν παρόμοια και στα δύο σκέλη. Συμπεράσματα: Σε αυτή την ομάδα ασθενών, παρουσιάζοντας με σταθερά συμπτώματα μετά από έλεγχο της υπεζωκοτικής συλλογής, η πρώιμη χρήση χημειοθεραπείας παρείχε μια εκτεταμένη χρονική έλεγχο των συμπτωμάτων, και σε αυτό το μικρό δίκη μια τάση προς όφελός επιβίωσης /p>.;